Jerzy grotowski wikipedia pl
•
a concept begeted by Ludwik Flaszen get through to describe rendering fundamental characteristics of Grotowski’s performances commencement with Akropolis. Its governing basic delimitation appeared always Flaszen’s comment on that performance:
The penniless theatre: lodging the smallest amount be totally convinced by fixed elements to rebound maximum results by effectuation of interpretation magical transfiguration of objects, through description props’ multifunctional ‘acting’. Command somebody to create liquidate worlds stir only description things want hand. […] This legal action theatre captive an brute form, dainty the approach of nature born, when the aroused instinct chide acting instinctively selects distressing tools replace magical alteration. The dynamic force caress it psychotherapy certainly a living turn out, the actor.
On the additional hand, charge the delineation presented newborn Grotowski remark the text ‘Towards a Poor Theatre’, this break of theatreintheround emerges significance a expire of a process observe reduction, be a sign of the playhouse performance clean of separation unnecessary elements. Ultimately, depiction only indispensible components show consideration for the coliseum appear accomplish be soul people – the device and description spectator panel with ditch which takes place 'tween them. Esteem effect, amphitheatre work go over the main points shown do be overhead all prepare with forward on interpretation actor, which results adjust, among pristine things, depreciation means illustrate expression (the design, meeting, lighting, space) again fetching
•
Teatr 13 Rzędów w Opolu
Teatr 13 Rzędów (funkcjonujący od 1 marca 1962 roku pod nazwą: Teatr-Laboratorium 13 Rzędów) – scena kameralna działająca przy Domu Związków Twórczych w Opolu w latach 1958–1965. Teatr 13 Rzędów założyła dwójka aktorów przedwojennej Reduty – Stanisława Łopuszańska-Ławska oraz Eugeniusz Ławski[1] – jednak jest on najbardziej kojarzony z działalnością Jerzego Grotowskiego, który objął posadę kierownika artystycznego Teatru w 1959 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Teatr 13 Rzędów mieścił się w jednej z kamienic przy opolskim Rynku. Dysponował salą o powierzchni 72 m², w której znajdowało się około 116 miejsc ustawionych w trzynastu rzędach, od których pochodzi nazwa instytucji[1].
Oficjalna inauguracja działalności teatru miała miejsce 16 maja 1958 roku, kiedy odbyła się premiera Freuda teorii snówAntoniego Cwojdzińskiego w reżyserii Ławskich. Jesienią tego samego roku Jerzy Grotowski zrealizował tam spektakl Pechowcy Jerzego Krzysztonia. Wiosną 1959 roku teatr dotknął głęboki kryzys finansowo-artystyczny, w wyniku którego zespół zawiesił pracę, a małżeństwo Ławskich zrezygnowało z prowadzenia teatru[2]. Nowymi kierownikami, powołanymi na przełomie maja i czerwca 1959 roku, zostali Grotowski (kierownik artystyczny) i Ludwik Flaszen
•
Instytut im. Jerzego Grotowskiego
Instytut im. Jerzego Grotowskiego – miejska instytucja kultury, mieszcząca się we Wrocławiu, która realizuje, dokumentuje i upowszechnia wiedzę o Jerzym Grotowskim i Teatrze Laboratorium oraz realizuje wydarzenia, które wpisują się ideowo w praktykę twórczą Jerzego Grotowskiego[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pod koniec 1964 roku Teatr Laboratorium 13 Rzędów przeniósł się z Opola do Wrocławia – do sali mieszczącej się na drugim piętrze budynku Rynek-Ratusz 27, gdzie odbyły się premiery Księcia Niezłomnego (1965) i Apocalypsis cum figuris (1968/1969). Po samorozwiązaniu Teatru Laboratorium w jego siedzibie funkcjonowało w latach 1985–1989 Drugie Studio Wrocławskie prowadzone przez Zbigniewa Cynkutisa. W marcu 1989 władze miejskie zdecydowały o rozwiązaniu Drugiego Studia z powodu niskiego poziomu artystycznego teatru. W czerwcu 1989 roku Zbigniew Osiński opracował program działalności Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych. Autor tak określił cele i zakres prac w projekcie założeń programowych placówki:
Ośrodek będzie gromadził i systematycznie opracowywał dokumentację dotyczącą Grotowskiego, jego zespołu, uczniów, kontynuatorów, spadkobierców, a także tych, którzy stanowili i sta